Jak napisać dokument PRD (Product Requirements Document)
Dokument PRD (Product Requirements Document) to fundament skutecznego procesu tworzenia oprogramowania. Choć jego forma może różnić się w zależności od firmy i zespołu, cel jest zawsze ten sam: jasno określić, co ma zostać zbudowane, dlaczego oraz jak ma to spełniać potrzeby użytkownika i biznesu. W tym artykule omówimy, czym jest PRD, jak go napisać krok po kroku i pokażemy przykłady dobrych praktyk.
Czym jest PRD?
PRD (Product Requirements Document) to dokument opisujący wymagania produktu – zarówno funkcjonalne, jak i niefunkcjonalne. Stanowi most pomiędzy wizją produktu, a jego realizacją techniczną.
Zazwyczaj PRD przygotowuje Product Manager we współpracy z zespołem UX/UI, inżynierami, analitykami i interesariuszami biznesowymi. Dobrze napisany PRD minimalizuje ryzyko nieporozumień i pozwala wszystkim uczestnikom projektu pracować w jednym kierunku.
Dlaczego PRD jest ważny?
Bez dobrze zdefiniowanego PRD zespoły często mierzą się z:
- brakiem spójnej wizji,
- różnymi interpretacjami wymagań,
- opóźnieniami i zmianami w ostatniej chwili,
- trudnościami w mierzeniu sukcesu projektu.
PRD działa jak mapa drogowa — wskazuje kierunek, ale też definiuje granice i priorytety.
Jak napisać skuteczny PRD? (Krok po kroku)
1. Zdefiniuj kontekst i cel
Rozpocznij od krótkiego opisu dlaczego projekt w ogóle powstaje.
Przykład:
W ostatnich miesiącach zauważyliśmy, że 40% nowych użytkowników porzuca proces rejestracji po pierwszym kroku. Naszym celem jest uproszczenie logowania poprzez dodanie opcji logowania za pomocą konta Google.
Taka sekcja daje wszystkim czytelnikom kontekst — zrozumienie problemu, a nie tylko rozwiązania.
2. Określ cele i wskaźniki sukcesu
Cele powinny być mierzalne i powiązane z biznesem. Dobrze jest użyć metody SMART (konkretne, mierzalne, osiągalne, realistyczne, określone w czasie).
Przykład:
| Cel | Miernik sukcesu | Cel ilościowy |
|---|---|---|
| Zwiększyć liczbę ukończonych rejestracji | Konwersja rejestracji | +20% w ciągu 3 miesięcy |
| Skrócić czas logowania | Średni czas procesu logowania | poniżej 10 sekund |
3. Opisz użytkowników i scenariusze użycia
Zanim opiszesz funkcje, określ dla kogo tworzysz rozwiązanie. Możesz opisać persony lub proste scenariusze użytkownika (user stories).
Przykład user story:
Jako nowy użytkownik chcę zalogować się jednym kliknięciem przez Google, aby nie musieć tworzyć nowego konta.
Przykład use case:
- Użytkownik wchodzi na stronę logowania.
- Wybiera opcję „Zaloguj się przez Google”.
- System autoryzuje konto i przekierowuje użytkownika na stronę główną.
4. Zdefiniuj wymagania funkcjonalne
Tutaj opisujesz co dokładnie system ma robić — bez zagłębiania się jeszcze w implementację.
Przykład:
- Aplikacja powinna umożliwiać logowanie przez Google OAuth 2.0.
- Po pomyślnym logowaniu system ma zapisać token autoryzacyjny w bazie danych.
- W przypadku błędu logowania użytkownik widzi komunikat: „Nie udało się zalogować. Spróbuj ponownie.”
5. Uwzględnij wymagania niefunkcjonalne
To te cechy, które wpływają na jakość produktu – np. wydajność, bezpieczeństwo czy dostępność.
Przykład:
- Czas odpowiedzi serwera nie powinien przekraczać 2 sekund.
- System musi być zgodny z RODO.
- Interfejs powinien spełniać standard WCAG 2.1 AA.
6. Zdefiniuj zakres i priorytety
Wyraźnie określ, co jest częścią projektu (MVP), a co można dodać w przyszłości. To pomaga uniknąć tzw. scope creep — niekontrolowanego rozszerzania zakresu.
Przykład: W zakresie: logowanie przez Google. Poza zakresem: logowanie przez Facebook, Apple ID.
7. Opisz zależności i integracje
Tu wymieniasz wszystkie zewnętrzne elementy, od których zależy wdrożenie — API, moduły, zespół backendowy, itp.
Przykład:
- Integracja z Google OAuth API.
- Potrzebny endpoint
/auth/google/callbackpo stronie backendu.
8. Dodaj kryteria akceptacji
Pomagają zespołowi QA (testów) określić, kiedy funkcja spełnia wymagania.
Przykład:
| ID | Kryterium akceptacji | Status |
|---|---|---|
| A1 | Logowanie przez Google działa poprawnie dla kont Gmail | ☐ |
| A2 | Błędy autoryzacji są obsługiwane i komunikowane użytkownikowi | ☐ |
9. Ryzyka, założenia i ograniczenia
Warto wskazać potencjalne problemy, które mogą wpłynąć na harmonogram lub zakres projektu.
Przykład:
- Klucz API Google może wymagać zatwierdzenia przez dział bezpieczeństwa.
- Możliwe opóźnienie po stronie partnera integracyjnego.
10. Harmonogram i odpowiedzialności
Zakończ PRD prostym planem działań.
| Etap | Termin | Odpowiedzialny |
|---|---|---|
| Analiza wymagań | 01.11.2025 | PM |
| Implementacja | 15.11.2025 | Dev Team |
| Testy QA | 25.11.2025 | QA |
| Wdrożenie produkcyjne | 30.11.2025 | DevOps |
Dobre praktyki przy tworzeniu PRD
- Pisz zwięźle. PRD ma być czytelny, nie akademicki.
- Używaj przykładów. Pomagają wszystkim zrozumieć intencje.
- Współpracuj. Twórz dokument razem z zespołem – nie w izolacji.
- Aktualizuj. PRD żyje — aktualizuj go po każdej większej decyzji.
- Ustal wersjonowanie. Dzięki temu unikniesz chaosu przy zmianach.
Podsumowanie
PRD to nie biurokratyczny obowiązek, lecz narzędzie komunikacji i klarowności. Dobrze napisany dokument nie tylko ułatwia współpracę między zespołami, ale też zwiększa szanse na stworzenie produktu, który rzeczywiście rozwiązuje problem użytkownika.
„Dobry PRD to taki, który pozwala zespołowi zacząć budować bez dodatkowych pytań — a użytkownikowi końcowemu odczuć, że jego potrzeby zostały zrozumiane.”
W skrócie: PRD = jasny cel + konkretne wymagania + mierzalny sukces. To proste narzędzie, które ma ogromny wpływ na powodzenie projektu.